Μετά τον Ερντογάν τι; Το νέο βιβλίο των Σταύρου Λυγερού και Κώστα Μελά

Είναι κοινός τόπος ότι η Τουρκία του 2013 δεν θυμίζει σε πολλά την Τουρκία του 2002. Τότε, το μετριοπαθές πολιτικό Ισλάμ, που εκφράζεται από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, βρέθηκε στην κυβέρνηση, κυρίως επειδή δεν είχε καμία ευθύνη για την οξύτατη οικονομική κρίση που είχε πλήξει βάναυσα την τουρκική κοινωνία. Αντιθέτως, τα τρία από τα τέσσερα κόμματα εξουσίας εκείνης της εποχής (τα κόμματα του Γιλμάζ, της Τσιλέρ και του Ετσεβίτ) έμειναν εκτός Εθνοσυνέλευσης και στη συνέχεια πήραν τον δρόμο για τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Αλλά και το κατ’ εξοχήν κεμαλικό κόμμα, που επιβίωσε κοινοβουλευτικά, δεν έχει ακόμα καταφέρει να ορθοποδήσει.

Το βιβλίο των Σταύρου Λυγερού και Κώστα Μελά έχει γραφεί αρθρωτά σε τέσσερις ενότητες (διαβάζονται και αυτόνομα), που αναλύουν διεξοδικά τις τέσσερις πτυχές, οι οποίες προσδιορίζουν τη νέα Τουρκία και τις προοπτικές της: Η πρώτη ενότητα έχει τίτλο “Η ρεβάνς του πολιτικού Ισλάμ” (συγγραφέας ο Σταύρος Λυγερός). Η δεύτερη ενότητα έχει τίτλο “ΑΟΖ, Κύπρος και διενέξεις στη Μεσόγειο” (συγγραφέας ο Σταύρος Λυγερός). Η τρίτη ενότητα έχει τίτλο “Το καρκίνωμα του Κουρδικού” (συγγραφέας ο Σταύρος Λυγερός). Η τέταρτη ενότητα έχει τίτλο “Ακτινογραφώντας την τουρκική οικονομία” (συγγραφέας ο Κώστας Μελάς). Το βιβλίο κλείνει με ένα Επίμετρο.

Νοεμβρης 1973

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου & οι νεκροθάφτες της μνήμης τους

Τα τελευταία χρόνια διεξάγεται στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών μια ιστορική έρευνα (με επιστημονικό υπεύθυνο τον διευθυντή ερευνών Λεωνίδα Καλλιβρετάκη) υπό τον τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973».

Όπως αναφέρει στο tvxs.gr ο κ. Καλλιβρετάκης, «στο πλαίσιο της έρευνάς μας (που ακόμη συνεχίζεται) επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους όλων των τεκμηρίων, από τα δημοσιεύματα της εποχής μέχρι τα αρχεία των νοσοκομείων, τις ανακρίσεις και λοιπές δικαστικές έρευνες που ακολούθησαν, τα βουλεύματα που εκδόθηκαν, τις καταθέσεις στη δίκη που ακολούθησε, καθώς και προσωπικές συνεντεύξεις από αυτόπτες μάρτυρες και συγγενείς των θυμάτων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία φθάσαμε από τους εξωπραγματικούς αριθμούς που κυκλοφορούσαν, σε έναν περιορισμένο και απολύτως εξακριβωμένο και τεκμηριωμένο καταρχήν αριθμό νεκρών, που δεν νομίζω ότι αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης».