Η ελληνοποίηση των Βλάχων
Γράφει η Έφη Μήτσιου*

Από τα μέσα του 19ο αιώνα οι λατινόφωνοι λαοί βόρεια του Δούναβη αναπτύσσουν μια λατινική συνείδηση αναζητώντας την κοινή καταγωγή. Ο ρουμανικός εθνικισμός επωφελείται από αυτή τη στροφή προς τη λατινικότητα και στρέφει την προσοχή του προς την ενσωμάτωση των Βλάχων στα εθνικά του ιδεολογήματα.
Από την άλλη, στον ελληνικό χώρο ξεκινά η προσπάθεια απόδειξης της ελληνικής καταγωγής των Βλάχων μέσα από την εθνική ιστοριογραφία, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη πολλές φορές τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα.
Από την άλλη, στον ελληνικό χώρο ξεκινά η προσπάθεια απόδειξης της ελληνικής καταγωγής των Βλάχων μέσα από την εθνική ιστοριογραφία, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη πολλές φορές τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα.
Ως κύριο μέσο για την οικειοποίησή τους χρησιμοποιείται αρχικά η εκπαιδευτική πολιτική. Από την πλευρά της, η Ρουμανία προωθεί ένα σχέδιο ίδρυσης σχολικών δικτύων κυρίως στα νότια Βαλκάνια, όπου ο αριθμός των Αρουμάνων ήταν πολυπληθής. Το ελληνικό κράτος, από τη μεριά του, επιστρατεύει δάσκαλους, κληρικούς, ιεραπόστολους για να εμφυσήσουν στους Βλάχους των περιοχών αυτών, την ελληνική εθνική συνείδηση.